O fin do euroimperialismo

No proceso de construción do Occidente europeo sobresaíron varias Nacións europeas poderosas gobernadas por Monarquías absolutas, que emprenderon unha centralización agresiva para converterse en Estados-Nación e Multinacionais impostas sobre as Nacións absorbidas do seu entorno para acometer a conquista colonial doutros países e civilizacións do exterior. Deste xeito  formáronse os Estados-Nación Imperialistas e neste contexto enténdese a acumulación primitiva do Capital, e o seu  posterior desenvolvemento opresor e explotador O Imperialismo euro céntrico moderno, conducido polas elites nacionais enriquecidas co espolio dentro das súas fronteiras e coas guerras de conquista colonizadoras xustificadas ante os seus pobos e o Mundo, cunha mitoloxía providencial que lexitima a inxerencia e dominación imperialistas doutros pobos. Os países incorporados pola conquista á civilización dos conquistadores, foron privados do seu propio carácter nacional, coma lingua, cultura, psicoloxía, relixión e historia propia... e outras características relacionadas co seu territorio e actividades produtivas, que en todo caso foron deturpadas. Pobos, nacións e Estados Mais non todos os países do ámbito europeo conseguiron ascender a Estados-Nación, condición necesaria para acadar a Soberanía Nacional e territorial, permanecendo coma Nacións sen Estado, en variadas situacións de dependencia ou subordinación doutros Estados erixidos en Imperios europeos. Se observamos o territorio europeo cos seus pasados acontecementos históricos, atopamos múltiples conflitos e guerras que alumearon a emerxencia de pobos, nacións e Estados,  sendo aínda hoxe ampla maioría, as Nacións e pobos europeos que carecen dun Estado propio. Galiza, Euskadi, Cataluña, Escocia, Flandes, Valonia, Córcega... e moitas máis que forman o día presente a Europa dos Pobos, sometidos aos Estados-Nación europeos que integran a Unión Europea (UE) imperialista liderada polos EEUU, o Imperio Global Unipolar. Co nacemento da Nova Orde Mundial do Capitalismo, comeza o proceso de transición do colonialismo ao neocolonialismo, conforme se expande o intercambio desigual capitalista, e medra o poder económico coma o factor determinante principal nun mundo estruturado coma un Centro de potencias dominantes imperialistas e unha Periferia de Países subordinados, na que as guerras de conquista colonial e mundiais  interimperialistas foron decisivas na conformación da súa xerarquía. Os cambios que afectaron as clases dominantes mudaron a composición social dos Estados-Nación europeos. As revolucións burguesas inglesa e francesa desprazaron a vella elite feudal, aínda que finalmente reintegrouse ao Poder, para participar no saqueo e colonización do mundo. A inglesa  tivo coma resultado un consenso entre a nobreza dos Lords e o pobo común, para que este se asociara na conquista e repartición do botín, constituíndo así, a clase media británica. En Francia coa proclamación do Imperio despois da Revolución, as leis burguesas revolucionarias coma o Código de Napoleón, foron difundidas coas guerras imperiais de conquista. As revolucións burguesas Inglaterra e Francia acadaron a posición de Estados-Nación capitalistas imperialistas, a diferencia de España cunha casta empresarial ancorada no seu pasado feudal, con preponderancia nos ámbitos máis españolistas reaccionarios, e segue mantendo con Galiza unha relación de espolio colonial. Os EEUU foi o aprendiz avantaxado das Revolucións europeas que repercutiron na Revolución da Independencia  Norteamericana, herdando da súa Metrópole, o Imperio Británico, e do francés todo o acontecido en Europa na súa transición ao Capitalismo. De España herdou as migallas coloniais e o seo patio traseiro americano, co que chegou a liderar grazas aos seus recursos o Imperio Global Capitalista. A unidade de Alemaña foi o resultado da Unión Aduaneira (Zollverein) dos pequenos Estados feudais cos Principados alemás e o Estado prusiano, ao transferir a recadación ao Estado-Nación alemán, froito desta Unión. Un precedente para o que despois foi o Mercado Común Europeo. Os acordos do tratado de Westfalia de 1648, a raíz da guerra europea dos 30 anos, poñen en evidencia e, sen lugar a dúbidas, a dobre moral do Occidente europeo pola distinta aplicación que se lles asignou, a segundo que as e os  destinatarios vivan nos  Imperios Nación occidentais, ou nas Nacións sen Estado en  Europa, por unha banda, e as Periferias coloniais e neocoloniais por outra. Para os Estados Nación a Soberanía territorial dos Estados de Europa Occidental promulgada neste Tratado é sagrada e, só pode ser abolida ou cambiada polo Gran Hexemón estadounidense. Considérase coma un instrumento xurídico-político idóneo para garantir a Seguridade Nacional e Unidade fronte aos pobos oprimidos que aspiran a un Estado propio como as Nacións sen Estado. Tamén o recoñecemento da igualdade a efectos legais entre Estados grandes e pequenos. Soberanía territorial O dereito a Autodeterminación recoñecido pola ONU é reservado para as Periferias exteriores, baixo a batuta  do Imperio para dividir Nacións da Periferia neocolonial, trazar fronteiras,  dividir Nacións e xerar caos con Golpes de Estado e conflitos entre eles sempre en beneficio do Occidente e as antigas Metrópoles.  A Soberanía Territorial é allea a estes ámbitos do Mundo. A inxerencia e os golpes de Estado coa escusa da defensa dos dereitos democráticos  occidentais e a liberdade, é a causa de guerras e conflitos permanentes. A destrución e partición de Iugoslavia, con bombardeos aos pacíficos habitantes da capital Belgrado e posterior creación dun novo Estado coma o de Kosovo, convertido nunha base militar da OTAN, é  un caso paradigmático pero non o único. Estes e outros moitos son a aplicación das regras do Occidente colectivo ou “Comunidade Internacional” que producen o levantamento de moitos países contra o Imperio capitalista Unipolar. Os acordos da Paz de Westfalia, tamén foron adoptados polos EEUU e estiveron vixentes ata 1998. Agora o Imperio toma as decisións  dunha forma unilateral, a súa comenencia. Estes acordos foron derrogados pouco despois dos falidos intentos de ingreso da Rusia pos-soviética na OTAN. O Imperio estadounidense foi contrario a entrada de Rusia polo seu temor xeopolítico, ante a posibilidade de que esta se fixera co liderado de Europa a través desta organización. Os EEUU coma Imperio Mundial, coa maior cantidade de bases militares en todo o Mundo, ten coma obxectivo estratéxico a derrota militar de Rusia e a súa partición en pequenos Estados con constantes conflitos entre eles, a única maneira de acceder de balde aos seus inmensos recursos  naturais. Iso explica a guerra de Ucraína, e outras que están en cernes. Mais o papán europeo culpa a Rusia e a Putin como está mandado polo Imperio OTANICO; porque non se deixa derrotar coma antes coa Guerra Fría? De Europa á Unión Europea e a OTAN A Europa actual articulada  na UE non foi, e xa que logo, unha creación dos pobos europeos. As destrucións provocadas pola 2ª Guerra Mundial interimperialista no territorio europeo e nipón entre outros, crearon as condicións idóneas para o inicio dun novo ciclo  ascendente do capitalismo en favor dos EEUU, que mantivo intacto o seu territorio, co incremento brutal da cota de ganancias. Os EEUU foi o vencedor avantaxado deste conflito, aínda que só participou na guerra contra Alemaña e os seus aliados nazi-fascistas, cando xa fora derrotada  polo Exército Vermello da Unión Soviética, enfrontándose a vellos e nenos e arroxando bombas incluso atómicas, para mostrar o seu Poder ante a Unión Soviética, contra cidades indefensas no Xapón, o que nos amosa o seu oportunismo. Non podía deixar pasar a oportunidade para organizar no seu proveito o Novo Orde Europeo e  Nipón , o Mercado Común Europeo e a reconstrución de Europa e Xapón co Capital financeiro estadounidense baixo a batuta do Dólar coma Moeda de Reserva Mundial, foi o gran negocio do capitalismo ianqui anglosaxón. A creación da OTAN xunto co aproveitamento das  antigas agrupacións nazi-fascistas europeas, en cooperación cos servizos de seguridade anglo americanos, cubertos coa carauta socialdemócrata, foi a garantía da seguridade da súa trama social. É salientable a incorporación das Monarquías Nórdicas e Escandinavas, réximes nazis por excelencia, coma exemplos de democracia e Socialismo con benestar envexábel para o resto do territorio europeo. Todo un éxito de imaxe! Que engrosa o arsenal ideolóxico do Imperialismo Global. Espazo para os pobos e nacións sen estado España adquiriu gratis un novo roupaxe democrático co Réxime do 78, e coa UE  as  Nacións  e pobos oprimidos europeos foron finalmente segregados coma colonias e neocolonias  con diversos status. Galiza foi sometida ao capitalismo monopolista da UE/USA e os caciques españolistas, con domicilio en Madrid participan no espolio colonial da Galiza cunhas galas democráticas á cabeza da Europa do Capital. Mais en realidade e desde unha óptica democrática, os pobos e as Nacións sen Estado europeas oprimidas e ocupadas, neocolonias, semicolonias e colonias, xunto cos focos roxos marxinais das urbes europeas, hoxe representan unha ampla maioría popular fronte as elites asociadas e dependentes do Imperio Ianqui. Esta realidade nos sinala a única vía segura, aínda que chea de dificultades para transitar o camiño cara unha verdadeira democracia europea incompatíbel coa existencia da Unión Europea (UE) sustentada na Supremacía Militar da OTAN... pero sempre baixo o Imperio USA que aspira a manter na eternidade a súa hexemonía ata destruír aos seus competidores, e continúa construíndo inimigos reais ou supostos nunha guerra permanente. Construír un mundo multipolar A Europa dos Pobos Soberanos é a alternativa imprescindíbel para contribuír a construción dun Mundo Multilateral (agora  Multipolar), que leve a liberdade, igualdade e Soberanía dos Pobos europeos, para exercer en liberdade o seu dereito real a Autodeterminación, coa que as europeas e europeos, e as galegas e galegos entre eles, coas súas Nacións e culturas descolonizadas teñen moito que aportar e recibir. A Europa fascista que pretende subsistir apegada ao Imperialismo Global e Internacional é un produto xenuíno da Europa colonialista, que deu chanzo as guerras mundiais interimperialistas, debe desaparecer coa Europa dos Pobos Soberanos. O Mundo rexido por Regras, que non son outras que as Leis de Occidente, ao presente reducidas ao (G7) “Comunidade Internacional” segundo eles, ostentan unha lexitimidade herdada das guerras de conquista e colonización, hoxe arroupada cunha dubidosa Supremacía Militar que está caendo abaixo, e atravesa unha decadencia que semella irreversíbel. Podemos estabelecer  un paralelismo coa derradeira etapa da historia do Imperio Romano, que nunca chegou a desenvolver unhas relacións capitalistas (segundo Marx). Nesta época do declive de Roma tivo relevancia a política de “divide e reinaras”. No contexto actual esta política é perentoria para o Imperio do Capitalismo Global estadounidense e faise necesaria a súa inxerencia permanente, diante do ascenso da  Soberanía e unidade crecente dos pobos, para sementar o caos e rivalidade conflitiva entre eles . As guerras e as destrucións asociadas axudan a elevar a cota xeral de beneficios privados, pola diminución forzada coas  destrucións do Capital constante. Amais a guerra permanente favorece a Industria militar coma motor da  economía. Os organismos internacionais ONU, FMI, Tribunais e demais multinacionais e entidades financeiras privadas, no presente forman parte da trama imperialista. A desaparición da UE é indispensábel para rematar co Euro Imperialismo, o que non significa a desaparición de Europa coma territorio, hoxe sen Soberanía, no que se asenta a maioría social dos pobos, Nacións sen Estado e sectores marxinais urbanos procedentes da migración exterior, todas e todos sen dereitos humanos e a libre determinación para constituírse co dereito a elixir unha Europa dos Pobos Soberanos, fora da hexemonía do Imperialismo Capitalista Global e Internacional, hoxe en declive e posto a máis velenosa defensiva co “Divide e Reinarás”. A Europa dos Pobos Soberanos é a única opción que fai posible a descolonización efectiva de Europa cun desenvolvemento democrático en Liberdade, Soberanía e Solidariedade nun Mundo Multilateral.